ای صفای قلب زارم هر چه دارم از تو دارم
ای صفای قلب زارم هر چه دارم از تو دارمتا قیامت ای رضا جان سر ز خاکت بر ندارم
منم خاک درت غلام و نوکرت
مران از در مرا به جان مادرت
علی موسی الرضا ....
غیر تو یاری ندارم با کسی کاری ندارم
گر مرا از در برانی جای دیگر من ندارم
تو خوبی من بدم به این در آمدم
به جان فاطمه مکن مولا ردم
علی موسی الرضا علی موسی الرضا ....
به دلم کن یک نگاهی تا نماند یک گناهی
به یقین با یک نگاهت می شوم دور از تباهی
نگاهم سوی تو بهشتم کوی تو
دلم خورده گره به تار موی تو
علی موسی الرضا علی موسی الرضا علی موسی الرضا...
تو رئوف و مهربانی قبله ی درماندگانی
ز تو ممنونم دلم را در حریمت می کشانی
الا ای یار من تویی دلدار من
نظر کن بر دل سیاه و زار من
علی موسی الرضا علی موسی الرضا..
**دل به امید تو بستم بر سر راهت نشستم
چون رسد جامت به دستم از می عشق تو مستم
امیر کاروان امان ای الامان
مرو پیشم بمان امام مهربان
علی موسی الرضا علی موسی الرضا علی موسی الرضا...
جان به قربان نگاهت دل فدای روی ماهت
سینه بگشا تا بیایم ا ی رضا جان در پناهت
منم دیوانه ات مقیم خانه ات
تویی باغ گل و منم پروانه ات
علی موسی الرضا علی موسی الرضا...
ای همه بود و نبودم خاک تو مهر سجودم
از ازل مهرت سرشته بر تمام تار و پودم
نظر کن بر دلم اگرچه غافلم
دعا کن کربلا کند حق شاملم
علی موسی الرضا...
ای امام هشتمینم نور رب العالمینم
نظری کن تا که روزی روی ماهت را ببینم
دلم سرمست توست فقط پابست توست
کلید مشکلم فقط در دست توست
علی موسی الرضا علی موسی الرضا ...
رضا جانم رضا منم خاک درت
ضریحِ تو پُر از نجوای دلهای پریشان استکه اشکِ دیده در بحرِ امانت موجِ حیران است
اگر یک شاخه نورت بینِ خوبان منتشر گردد
پَرِ پرواز تا افلاک اِقامتگاهِ آنان است
حرم را کرده عطرآگین تبسم های شیرینت
مرا مجنونِ خود کردی تو با الطافِ دیرینت
تمامِ دست ها بالا نهالِ آرزوها گل
درونِ صحن می پیچد صدای سبزِ آمینت
سکوتِ چشم ها امشب شده از اشک، آیینه
صدا می آید از سمتِ حرم در خلوتِ سینه
نسیمِ زندگی جاریست از سوی ضریحِ تو
که از خود می رود هر دم رواقت عنبر آگینه
از این آفاق می خواهم دوای زخمِ مبهم را
که بیش از این ندارد شانه هایم تابِ این غم را
چنان می سوزم از آهی که هر دم شعله می گیرد
نگاهی کن که در آن دیده ام درمانِ دردم را
تویی زیباترین احساسِ من در باورِ جانم
من از این فاصله می گیرم از عطرِ تو درمانم
زبانم مستِ تکرارِ رضا جانم رضا جان است
در این آیینه می بینم بهشتِ جانِ جانانم
هر آنکس که نمک گیرِ سرِ خوانِ شما باشد
دگر در حلقه ی زلفت اسیر و مبتلا باشد
یکی دیدم دعا می کرد با جان و دلی عاشق
خوشا آن دل که در عمرش گرفتارِ رضا باشد
دلم لبریز از خواهش که غرقم در نگاهِ تو
چه پنهان از تو که گشتم اسیرِ چشمِ ماهِ تو
تو جانی ای کریم اِبنِ کریمان ای سفیرِ عشق
که آهوها رهای تو وَ مسکین در پناهِ تو
همین که می رسم تا اوجِ صبحِ پنجره فولاد
لبم دریای خاموش و نگاهم کوهی از فریاد
دلم خورشید می خواهد فقط از جنسِ لبخندت
از این مشرق ترین نقطه به آن مغرب ترین میعاد!
هستی محرابی
سرود امام رضا قدیمی
حاج رضا یعقوبیانز لطف خالق منان مدینه گشته چون گلشن
بگو بر موسی جعفر آقا چشم شما روشن
به دنیا آمده امام هشتمین
بود او هدیه ای زخلاق مبین
رضا جانم رضا (۲)
ز بیت نجمه امشب عاشقان نور جلی آمد
به دنیا از کرامات خدا سوم علی آمد
مدینه عاشقان شده غرق سرور
زیمن مقدمش. شده وادی طور
رضا جانم رضا
گلی از بوستان آل احمد وا شده امشب
امام هفتمین از لطف حق بابا شده امشب
زیمن مقدمش. جهان زیبا شده
ولایش شامل. همه دنیا شده
رضا جانم رضا
زلطف خالق یکتا دوباره گشته عید امشب
صفابخش تمام عالم هستی رسید امشب
شده محو رخ و. قد و بالای او
ببوسد مادرش رخ زیبای او
رضا جانم رضا
ز اکرام تو و لطف تو و احسان تو امشب
تمام عالم هستی شده مهمان تو امشب
تویی مولای من. تمام هست من
شدم مهمان تو. بگیری دست من
رضا جانم رضا
گلی از گلشن دینی منم ذره تو خورشیدی
به دلهای محبین تا به محشر نور امیدی
تو بعد از مصطفی امام هشتمی
در این عالم رضا پناه مردمی
رضا جانم رضا
جهان پر شد شب میلاد تو از عطر و بوی تو
بودچون حیدرو زهرا رضا جان خلق وخوی تو
امام مهربان تو ذره پروری
بد و خوب جهان تو درهم می خری
رضا جانم رضا
شب میلاد تو مهمانم و دستم به دامانت
حسابم کن مرا مولایم از خیل محبانت
نگر دل خسته ام. به تو دل بسته ام
چو سائل بر سر رهت بنشسته ام
رضا جانم رضا
منم خاک درت غلام و نوکرت
ما که محبین آل عبا هستیمهمیشه مدیون امام رضا هستیم
عشق این آقا شده دین و دنیامون
خاک پای زائراش روی چشمامون
ای نور قرآن ، جانم رضا جان
جانم رضا جانم رضا
******
به هر غم و دردی تویی دوا آقا
مشهد تو بر ما دارالشّفا آقا
شور عاشقا نوای یا لیتنا
ماهارو ببر آقا به کرببلا
داریم رو لبها ، ذکر یا زهرا
جانم رضا جانم رضا
شاعر : حاج امیر عباسی
هرچه دارم از تو دارم
گاه حیران گاه گریان میشومگاه گریان گاه حیران میشوم
پیش تو لالم، کرم،کورم، گمم
هرچه را تو خواستی آن میشوم
من گناهم تو ثوابم میکنی
کفرم و در صحن ایمان میشوم
از همه بر تو پناه آورده ام
از همه جز تو گریزان میشوم
دور زائرهای تو میگردم و..
در حرم کلب نگهبان میشوم
جای مهر خویش هنگام نماز
خیره بر آیینه بندان میشوم
آب و نان مال بقیه من فقط
کاسه لیس ظرف سلطان میشوم
من ز قم سوی تو می آیم رضا
تلخم و پیش تو سوهان میشوم
کعبه جایش بر سر اما بیشتر
من هوایی خراسان میشوم
ای خدا شکرت، فقیرم چون فقط
راهی حج فقیران میشوم
انقدر گفتم رضا جانم رضا
تا که سرمست حسین جان میشوم..
پوریا هاشمی
فهرست اشعار:
برچسب ها:
